Park Śląski założono na terenach zdewastowanych, poprzemysłowych, hałdach, wysypiskach śmieci oraz polach uprawnych.
Tutejsze naturalne zadrzewienia oraz drzewa rosnące wzdłuż Al. Klonowej są pozostałością tzw. Doliny Szwajcarskiej powierzchni są to najstarsze drzewa w parku.
Obecny dojrzały drzewostan parku jest konsekwencją stopniowych, wieloletnich nasadzeń oraz naturalnej sukcesji ekologicznej. W pierwszych latach do zadrzewień wybierano gatunki pionierskie (szybko rosnące, odporne na zanieczyszczenia). Po wytworzeniu odpowiedniego mikroklimatu, zaczęto dosadzać gatunki szlachetne, mające stanowić drzewostan przyszłościowy. Dzięki tym zabiegom występujące tu zwarte zadrzewienie jest zbiorowiskiem o charakterze półnaturalnym gdzie siedlisko grądowe w naturalny sposób przechodzi w łęgowe.
Odtworzenie na tym terenie naturalnego, pierwotnego przebiegu cieku Michałkowickiego II oraz utworzenie zbiorników retencyjnych dodatkowo wzmacnia warunki dla dalszego kształtowania się tu zbiorowiska przyrodniczego typowego dla łęgu (wzdłuż cieku) i grądu.
Drzewostan tutejszego grądu subkontynentalnego tworzą: dąb szypułkowy, grab pospolity, lipy oraz klony. A w naturalnych grądach dominuje grab. W warstwie krzewów najczęściej spotykana jest leszczyna pospolita i trzmielina pospolita. Przy ścieżce występują też czeremcha zwyczajna, dereń świdwa i jarząb pospolity. Wielogatunkowe runo składa się z zawilca gajowego i żółtego, groszku wiosennego, ziarnopłonu wiosennego, miodunki, kokoryczki wielokwiatowej, fiołka leśnego, kopytnika pospolitego, przylaszczki pospolitej i niecierpka pospolitego.Natomiast drzewostan łęgu składa się z olszy czarnej, wierzby, topoli oraz jesionu.
W podszycie spotykamy rośliny lubiące cień takie jak bez czarny, leszczyna pospolita czy trzmielina zwyczajna. Runo jest wielowarstwowe i bujne, często ziołoroślowe. Spotkamy tu m.in. knieć błotną, niecierpka pospolitego, podagrycznik pospolity czy różne odmiany bodziszka.
Okoliczny zwarty drzewostan wraz z towarzyszącymi mu krzewami
i innymi roślinami wytwarza osłonę w pewnym sensie izolującą jego wnętrze od przemysłowego otoczenia zwaną „zieloną wyspą”. Jest miejscem do życia dla fauny. Doceńmy to i traktujmy okoliczna przyrodę z szacunkiem - nie niszczmy i nie zaśmiecajmy.