Płynący w tym rejonie Ciek Michałkowicki II sprawia, że teren odżywa, stając się biologicznie czynny. Okresowe zalewanie zbiorników retencyjnych, buforowych stwarza idealne warunki dla kształtowania się zbiorowiska przyrodniczego typowego dla łęgu jesionowo-olszowego.
Otaczający nas teren parku ma właśnie charakter łęgu jesionowo-olszowego. Powstał w wyniku działalności człowieka. Jest to łęg pochodzenia antropogenicznego.
W łęgu wyraźnie widać trzy piętra roślinności. Warstwa koron drzew, w której oprócz olszy czarnej możemy spotkać wierzbę, topolę oraz jesion. W podszycie spotykamy rośliny lubiące cień takie jak bez czarny, leszczyna pospolita czy trzmielina zwyczajna. Runo jest wielowarstwowe i bujne, często ziołoroślowe. Spotkamy tu wiele ciekawych roślin. Można się poparzyć o rosnącą tu pokrzywę zwyczajną lub spotkać śledziennicę skrętolistną, roślinę leczniczą.
Wiosna to najpiękniejszy czas w łęgu. Runo przyjmuje zabarwienie kwitnących w nim kwiatów. Spotykamy głównie żółte kwiaty knieci błotnej, kosaćca żółtego czy gajowca żółtego. Gdzieniegdzie znajdziemy białe kwiatki czartawy pospolitej oraz gwiazdnicy gajowej. Łęgi mają ważne znaczenie dla zwierząt.
Warstwowy podział lasu sprzyja powstawaniu kryjówek, miejsc lęgowych i żerowisk.